اثر شدّت‌های مختلف تمرین استقامتی بر میزان گلیکوژن عضلة اسکلتی و کبد موش صحرایی نر

چکیده مطالعات نشان داده‌اند که متعاقب تمرین استقامتی ذخایر گلیکوژن عضله و کبد افزایش ‌می‌یابد. به منظور بررسی اثر شدّت‌های مختلف تمرین استقامتی بر میزان گلیکوژن عضلة اسکلتی و کبد موش صحرایی تعداد40 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی و مساوی به گروه‌های کنترل و تمرین با شدّت‌های پایین، متوسّط و بالا به ترتیب، 18، 26 و34 متر در دقیقه، تقسیم شدند. گروه‌های تمرین هر جلسه به مدّت 60 دقیقه، 5 جلسه در هفته و 12 هفته در شدّت‌های ذکرشده، روی تردمیل به تمرین پرداختند. نمونه‌گیری 36 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین، بعد از یک شب ناشتایی انجام و میزان گلیکوژن عضلة دو قلو و کبد حیوانات به روش رنگ سنجی سنجیده شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه تجزیه و تحلیل شد. نتایج به دست‌آمده، نشان داد که صرف نظر از شدّت تمرین، سطح استراحتی گلیکوژن کبد موش‌ها بعد از تمرین نسبت به گروه کنترل، تغییر معناداری نداشت؛ امّا میزان گلیکوژن عضلة دو قلو در این موش‌ها پایین‌تر بوده است)05/0≥.(P بین مقادیر استراحتی گلیکوژن کبدی گروه‌های مختلف تمرینی، تفاوت معناداری وجود نداشت؛ ولی سطح گلیکوژن عضله در شدّت زیاد نسبت به شدّت کم و گروه کنترل به طور معناداری پایین‌تر بود)05/0(P≤. به نظر ‌می‌رسد که تمرین استقامتی با شدّت متوسّط برای بازسازی ذخایر گلیکوژن عضله و کبد مناسب‌تر ‌می‌باشد.